Son Hayat Çitleyici

Hayat koşuşturmasında oturmuş her şeyin düzene girmesini beklerken elinizdeki çekirdek kabuklarının artışıyla düzenin asla mümkün olmadığını anlıyorsun. Çitlediğin her çekirdek tükettiğin zaman niteliğinde. Kase sürekli boşalıp doluyor. Sonra paket bitiyor. İşte aynen böyle kurmayı öğrendiğiniz uzun cümlelerde kaybolurken hayatımız tükeniyor. Neden sürekli hayat kavramı üstünde duruyor bu insanlar?  Sahip olamadıkları şeyler için mi, keşkeler için mi? Önemli olan anlatmaktır diye düşünenlerdenim nasıl veya ne yoluyla olduğu pek önemli değil. Anlat ki şu an değerli olsun.

Bazen neden burada olduğumu unutuyorum. Hazır fırsatım varken yapmam gerekenleri unutup saçmalıyorum. Hatırlayıp adım atınca da düzen bekliyorum. Düzen sıkıcı bir hayat için arayış değil midir? Bu yazı bu kadar kalsın fazla uzatmayacağım. İhtiyacım olana sahibim.