Toplu Taşıma Notu

"Konuya burukluk hissinden dalmak istedim. Geçmişten kalma afilli hikayelerimizin hayallerimizin dibini sıyırdığımız bu dönemde üretim sürecimizi hatırlıyoruz. Üniversiteye dair hayalini kurduğum her şeye sahip oldum ama her şeyin bir sonu var bunun farkında olmak önemli bu yüzden derin boşluklara düşmedim bulunduğum yerin tadını çıkarıyorum farkındayım yeni hayaller kurup peşine düşmeliyim ama 20. Yaşla gelen hayal kurma güçlüğü beni biraz zorluyor. Kendimin farkında olmadığım dönemler de çok hata yaptım şimdi de hata yapmayacak yeterlilik ve olgunluğa sahipken olduğum kişiye uzaktan bakarak hatalar yapıyorum sanıyorum hata üretimi sınırsız ve sonsuz bir yerde. Kendimi çok şartlandırıyorum. Başkaları için yaşıyormuş gibi davranıyorum yapmamalıyım. Bunun farkında olmam önemli değil mi? Elbette öyle "Kendine değer vermezsen kimseden değer görmezsin." demiştim yanımda oturan garip adama ona olan sinirimle.


"Sonra o müsait bir yerde inecek ben kaldığım yerden yoluma devam edeceğim. " diye düşünmüştüm o an. Bunu onun indiği benim de kaldığım yerden devam ettiğim kısımda anladım. Başka şeyler de anladım mesela boşluklarınızı dolduracak insanların var olmadığını çünkü eşsiz varlığınızda sadece size özgü boşluklar, yaralar ve izler olabilir. Boşluk doldurma da hiç iyi olmadım. Boşluklar boşken çok daha güzeldir. Geçekten var olup olmadığımı bilmiyorken boşluklarımın içinde saçma sapan parçacıklarla kalabalıklar oluşturup izdiham ile karşılaşmak istemem yersiz olmaz mı? Kayboluyorum...kayboluyorsun...kayboluyoruz. Var oluyoruz.

O indi ben kaldığım yerden devam ediyorum.


Bu hikayenin devamı geldi.