Toplu Taşıma Notları 2

Çözümleyemedigim çılgın kalp atışlarım var. Nefes almak için göğsümün ortasındaki 10 kiloluk erikli su şişesini kaldırmak zorundayım. Her saniye başında bunu yapmak gerçekten çok zor. Kalbimin "Yerimde durduramıyorum,  İlay sal artık beni!" dediğini tişörtüm üstünde zıplayan minik papatyalı kolyem de gördüm. Oysa her şey güzel neden böyle bir yoldan çıkış içindesin sevgili varlığım sorarım sana ama sen bana cevap veremezsin. Yine iş "Ben var mıyım?" olayına dönüyor. Her şey ne sık dönüyor... dünyanın kuralı bu mu acaba? Dönmek... sonsuza dek her anlamda dönmek, içindekilerle birlikte. Kendimi gördükçe daha da hızlı atıyor kalbim. Belki de giden zamanın bünyemde ki etkisi budur ve belki varlığımı çok fazla ezip büzmüşümdür. Karşımdaki bey abimizin okuduğu dinozorun kuyruğu adlı kitaptaki dinozor gibi. Yazmayı bilmediğim yazıların ve çizmeyi bilmediğim resimlerin varlığı mı sıkıştırıyor canım varlığımı oysa en tatlı sabahların Cokokrem'le başladığına inan çocuklarla aynı bakış açısını paylaşıyorum. Hayatımda beni mutsuz edecek hiçbir şey yok.  Kendim dışında. Bu süreçte insanın çevresindekilerin onu ne kadar mutsuz edip ne kadar mutsuz edemeyeceğini öğrenmiş oldum. Uzağı yakını görmeyen gözlerimle sanki denizin dibinde hareket ediyormuşum gibi geliyor hızlı hareket edersem kulağıma çok fazla su kaçacak gibi geliyor.

 Hareket ediyorum.