BÜYÜK BİR CİDDİYETLE VAZGEÇİYORLAR MI TÜKETMEKTEN?

 "Ee İlay şimdi ne olacak?" dedi kadın. İlay kendinden bir haber aynadaki kadına bakıp aklında dönen bağımlılıklarına veda etme arzusunu ve sevdiği kitaptaki karakterleri düşündü. Kimde kalmıştı deli kadın hikayeleri. Kadın içinden geçenleri duymuşçasına cevap verdi, "Neden bırakasın bağımlılıklarını? Seni sen yapan bağımlı oldukların değil mi?" dedi. İlay aynadaki kadının bu saçma ve mantıklı cümleleri karşısında dişlerini fırçalama kararı verdi. Ancak böyle bir durum tükürme isteğini etik hale getirebilirdi. Yaptı da mavi mavi tükürdü fikirlerini, bağımlılıklarını. Olduğu kişiler hiç uyumlu değildi kadının. Bu kadar iş varken hangisi gibi davranacağını şaşırıyordu. Tahammül yoksunu biri haline gelmişlerdi. Her şeyi bırakıp gitme isteği yeni şeylere başlama korkusuna ezilip duruyordu. Sonunda hazırdı ama, geç kaldığı tüm görüşmelere yetişmek için koşturma vakti gelmişti.

Yolunu bilmediği ve gitmesi gereken bir adres vardı. Bir şeyler yaşamaya başlamalıydı ama yaşamak öyle şakaya gelmez büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın bir sincap gibi mesela kısmındaydı. Acaba sincaplarda 10 yıl sonrasını düşünüyor muydu? Yapacakları hamleyi 350 defa hesaplayıp sıra onlara geldiğinde en yanlış hamleyi yapıyorlar mı mesela? Veya tam kabuklu yemişi soydukları zorlu kısmı geçtiklerinde büyük bir ciddiyetle vazgeçiyorlar mı tüketmekten?

Hayır öyle değilse, sincapsı bakış açısı yoksunluğundan mı afallıyordu bunca insan?  Sevgili Nazım bunu gözden kaçırmış olamaz.